EMANET

Bu gün günlerden Cuma! Evet çünkü sabah çok zor uyandım, cumartesi falan zannettim, zamanı hatırlayamadım, yataktan kendimi toparlayamadım falan. Harbi dağılıyorum yani ;))) Dün akşam eve gelirken trafikte paçayı zor kurtardım bir yaşlı adamdan. Kornalarımı duymadı, sellektörlerimi görmedi, koca arabayla beni görmedi üzerime üzerime arabasını kırdı. Dedim hem kör, hem sağırsın be amca ne işin var yollarda. Sonra eve kadar düşündüm, sadaka mı vermedin yakın zamanda? I-ıh, birinin ahını mı aldın? I-ıh. Başka bişey var, var muhakkak düşün düşün. Buldum! Birinin emaneti vardı üzerimde. İki haftadır yoğunluktan başımı kaşıyamadığım için unutup, yerine ulaştıramadığım bir emanet! Tamam bu dedim. telefonu ofiste kaldı, ancak sabah ulaşabileceğim. Sabah'a kadar Allah beni korusun :(( Sabah erkenden evden çıktım, ilk kez çocuğu bile yolcu etmeden. Telefon numarası ya atıldıysa, ya bulamazsam diye diye gelip de numarayı bulunca heyecandan elim ayağım titredi. Hemen aradım ama açan olmadı, tekrar, tekrar. Yok :( Neyse ki bana döndü. Emanetini verdim. Rahatladım, kuş gibi oldum. Ölsem de gözüm açık gitmez. Aman! Bu emanet işi sadakadan, zekattan daha tehlikeli işmiş! En iyisi bir daha bulaşmamak! Veya eline yüzüne bulaştırmamak! Tövbe Bismillah! Mübarek cuma günü!...