ADIM HIDIR ELİMDEN GELEN BUDUR

Doğuştan; öyle çok çalışmayı sevdiğim de, becerdiğim de söylenemez. Tembel de değilim şükür ama benim kafamda böyle dünya işlerine çok tapınmak evvelden beri bir bacground bulamadı zahir. Bu nedenle biraz zorlanınca bende dişliler sıyırıyor :)) Kendi halimde olunca, özgür olunca daha bir verimliyim bu kesin.  Hem zihnen hem de bedenen. Her neyse işte bugün pazar, ben de çalışıyordum öğleden sonra eve gelip adetim üzere televizyonu açıp karşısında uyuyakalmışım. Bir saat sonra kendiliğimden uyandım, içimde bir sevinç. Dedim "destur nedir bu sevinç?" Sonra hatırladım ki, iki ara bir derede rüyamda bana bir ajanda, bir de içinde çalışma planı olan şahane iki defter hediye edilmiş, ben uykudan bu sevinçle uyanıyorum :)))) Uyandığımda defter ajanda vs. yok tabi ama ben artık nasıl mutlu olduysam hala gülümsüyordum. Bu günlerde Türkiye'nin gündeminden de, insanların gündeminden de fena sıkıldım. Bu kez iş güç değil lakin duyduklarım, gördüklerim, gönül gözümün gördükleri beni yordu. Öyle ki küçük, minik bir spazm geçirdim. Ya da kendi tabirimle dişlilerden biri çatırdadı :))). İki gün yatıp yuvarlandım olmadı, aldım elime örgümü, dikiş makinamı da çıkardım ortalara, kah örüyorum, kah dikiyorum, kah düşüp yollara gezip dolaşıp geliyorum iyi geldi bana. Diyorum ki kendime "aman uzak dur, televizyondan, gazeteden." Belli ki düzeleceği yok hiç bir şeyin. Dünyanın bu haline ben, benim bu halime bünyem katlanamıyor.  İlk fırsatta gidip şu rüyamdaki defterlerden arayayım en iyisi. Biraz sever, koklar, biraz yazar çizerim. Adım hıdır, elimden gelen budur. 

KALIN KAFAMA KALIN NOTLAR!...

          Şu hayatta çok iyi insanlar tanıma şerefine nail olabildim. Lakin çoğuna arkadaşım-dostum dediğim insanları da aslında hiç tanımamışım. Ne garip değil mi??? Şimdi öyle yazsam olmuyor, böyle yazsam olmuyor! Yazmasam da bunu kişisel tarihime kalın harflerle yazmak ve bu yolla da kalın kafama sokmak istiyorum. Burası her ne kadar umuma açık olsa da sonuçta benim görüş ve düşüncelerim. Off zor iş şu blog yazmak yahu. Hem bak nerde kaldı gizlimiz saklımız. Ne varsa ortada işte... Çok dökmeyeyim şimdi ortalara lakin şu gereksiz insanlara gereğinden çok değer vermek beni çok incitiyor dostlar... Kırgınım yani, hem de çok işte...