25 Mayıs 2015 Pazartesi

HASBİHAL

         İkibin onbeş yılının benim açımdan karmaşık bir yıl olacağı sanki gelişinden belliydi. Daha ilk günlerini hastanede geçirdiğimde içimde küçücük bir endişe kalmıştı. Fakat hayata olumsuz yönden bakmayı asla sevmediğim için üzerinde de durmadım. Şükür, Allah öyle büyük ve öyle merhametli ki en ümitsiz zamanlarımızda bile hep imdadımıza yetişir, hep elimizden tutup bizi düştüğümüz yerden kaldırır. Zaman o kadar hızlı akıyor ki ve o kadar da yoğun ve yorucu ki bazen kendimi yaşanmış bir zamanı atlamış gibi hissediyorum. Bir işin, uğraşın, düşüncenin, amacın, kitabın, dersin, sınavın, borcun, sıkıntının, stresin, mutluluğun.... hülasa  yaptığım, yapmayı düşündüğüm her neyse onu bitiremeden, hazmedemeden diğerinin içinde bulunduğumu fark ediyorum. Başımı döndüren bir hız, lüzumsuz bir tempo, ikilemler, gel gitler ve tüm bunlardan kendini çekip çıkaramayan bir ben... 
          Huzur ve sükunet yalnızca tüm bu akışı durdurmak içinmiş gibi farz kılınmış namazda... Bunu da biliyorum, lakin yine de sizinle bir hasbihal etmek istedi gönül... 

4 yorum:

  1. Hız hız hız ve yoğunluk her yerde son zamanlarda benim hayatımda da..evet namaz durduruyor frenliyor tüm bunları..kendini çekip çıkaramamak inanılmaz zor bu kargaşanın içinde..bazen içim kaybolur diye korkuyorum hatta o derece koşmak zorundayım her gün :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Nedir bu arkamızdan bizi kovalayan bezdirecek kadar... Ben çıkamadım, çözemedim, sadece dua ediyorum. Rabbim hepimize huzur, sükunet ve sağlık versin. Herşey öyle içiçe geçmiş ki, yetişebilmek mümkün değil... Dualarımdasın, çok teşekkür ediyorum zaman ayırdığın için...

      Sil
  2. Herkesin ihtiyacı var bu hasbihallere, yazanın da ,okuyanında nasibi var...
    Son paragrafı düşünüyorum okuduğumdan beri. Düşünmek deyince de Deli Anne aklıma geldi bak, yine yazmış deli deli... Uçup gidiyorsun...
    Biz koşturunca peşinde daha mı hızlı dönüyor bu dünya ?
    Allah kolaylıklar versin... İşlerin dağınıklığından ve sıkıntılardan korusun, Sevgilerle...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İlk satırınla beni yüreklendirmişsin yine! Ne zamandır yaşadığım karmaşanın dinmesini bekledim burda yazabilmek için. Lakin bazen de mızıklanmak mı lazımdır nedir ;). Bir el uzanıveriyor işte böyle dostça. Son paragraf evet benim de içimde hepp. Deli Anneye bakmadım/bakamadım bi gideyim ben de... Şükrün kadını diyorum ben Mümine'ye... Duaların, dileklerin, dost elin için çok teşekkür ediyorum... Sevgi benden...

      Sil