Akşama sabaha yeni bazı notlar düşeyim kendim için elektronik tarihçe olarak nitelendirdiğim bloga derken işte yine Ankara'daki patlama olunca yazılacaklar, yaşanmışlıklar da teferruat oluyor :( Ne diyeceğini şaşırıyor insan. Bu sanırım bizim bulunduğumuz coğrafyanın kaderi. Bugünlerde okul nedeniyle okuduğum derslerde bolca Türk Ekonomi, Türk İdare tarihi vb derslerde geçmişten günümüze yaşanmışlıkları yeniden okuyup şaşırıyorum. Hep mi tarih tekerrür edip durur :( Yani insanın aklı almıyor iklimsiz, karlı buzlu Norveç, denizi doldurup toprak edinmeye çalışıp üretim yapan Hollanda, kuzeydeki diğer müreffeh Avrupa ülkeleri veya Hong Kong, Singapur nasıl oluyor da bizden kat be kat müreffeh olabiliyor. Bizim millet olarak günahımız Türk veya müslüman olmak mı? 1990 lı yılların başında bir müddet yaşadığım Zongulda'ğa ilk yerleştiğimiz zamanlarda, Düzce ile mukayese edip kendi memleketime ne acımıştım. Zonguldak devletin tüm yatırımlarını yağmur gibi yağdırdığı bir ildi o zamanlar. O tarihlerde Düzce'de ise devletin bir kaç lise ve uyduruk bir hastaneden başka hiç bir şeyi yoktu. Bu ayrımcılık işine oldum bittim ayar oluyorum. Aklımın ilk ermeye başladığı zamanlardan beri ilgim hep haksızlıkların, ayrımcılığın, adaletin hakkıyla dağıtılmamasının üzerinde oldu. Bunu görmezden gelenlerden nefret ettim. Bu yüzdendir kapitalizmden nefretim, bu yüzdendir komünizmden veya diğer insan onurunu hiçe sayan tüm sistemlerden tiksinmem. Maalesef ki adalet ve huzur bizim yaşadığımız bu coğrafyaya ait bir kavram olamadı, olamıyor :( Biraz kendimizi toparlamaya, millet olarak biraz yüzümüz gülmeyegörsün anında hevesimiz kursağımızda bırakılıyor. Ülkem için, milletim için, şehrim için, evladım, kardeşlerim, kendim için ümitli olmak istiyorum ve dua ediyorum. Lütfen siz de edin. Zamanın geçiyor olması aslında öyle güzel bir nimet ki, beraberinde yaşanmış olan zorlukları ve üzüntüleri de alıp götürüyor. Dün evde ofisimi yeni açtığımda aldığım notları görünce gülümsemiştim. O zamanlar o yapılacak işlerin gözümde ne kadar büyüdüğünü, stres ettiğimi hatırlayıp, hepsinin halletmiş olmanın mutluluğunu hissederek. Zamanı bu yüzden çok seviyorum. Çünkü insan her geçen zamanda daha da güçlenerek, büyüyerek, öğrenmiş, tecrübe etmiş olarak, kendini tanıdığı için hayatı daha kolay ve mutlu yaşamayı becerebiliyor. Daha ne olsun ki...
Zaman kainat kitabının sayfası,üzerine ha bire bir şeyler yazılıyor. Evet , yazılanlarla güçlenerek ve büyüyerek devam ediyoruz. Ama bu sevdik acısı bambaşka... Daha çok dua edelim bugüne kadar yazmadığımız şeyleri yazalım artık güzellikler tekerrür etsin zamanda inşaallah..
YanıtlaSilİnşallah dua ile, eylemlerimiz ile güzelliklere vesile olalım. Çok üzgünüz hepimiz çoook...
YanıtlaSilÖlenlere rahmet, kalanlara geçmiş olsun öncelikle..
YanıtlaSilBatı'da bunlar ortaçağda yaşandı ve bir sürü reformla, kanla, ihtilallerle yüzyıllar sürecek çabalarla bugünlere gelindi, bunu unutmayalım. Bizde henüz böyle bir reform olmadı, şu an yaşananlar da bunun habercisi belki.
Amin Ceren'cim, hepsine rahmet olsun. Avrupa'daki reformlar kilisenin ve burjuvanın halk üzerindeki sömürüsüne karşıydı. Biz şimdi aynı reformları kapitalist baronlara ve devletlerin insanları sömürüsüne karşı beklesek çok mu hayalperest oluruz ki...
SilYazınız ve dokunduğunuz gerçekler beni çok hüzünlendirdi...Bizim ülkeyi rahat bırakmazlar bulunduğu coğrafi konumdan dolayı. ..Ben İngiltere'de 18 yıl yaşadım amma, neyse...Maalesef sadece dışarıda çok düşmanımız yok ortam da çok müsait ne yazık ki... 18 yıl sonra vatanıma dönmekten memnunum...Ama hemen hemen hiçbir ülke iyi durumda değil... Olanların da içten içe kaynamadıklarını nereden biliyoruz, diyorum. İyi akşamlar
YanıtlaSilUmarım zaman her şeyi telafi etmesinin yanında, adaleti ve huzuru da getirir. Yoksa ülkemizdeki uçurum günden güne artacak gibi görünüyor. Sizin umutlu cümlelerinize katılmamak elde değil.
YanıtlaSilMerhaba blogunuzu yeni keşfettim bloguma da beklrtim
YanıtlaSil